Στην χώρα μας υπολογίζεται ότι περίπου 2,5 εκατομμύρια άτομα πάσχουν από ρευματικές παθήσεις και νοσήματα του μυοσκελετικού συστήματος.
Ο όρος «ρευματολογία»
Ο όρος Ρευματολογία προέρχεται από την ελληνική λέξη «ρεύμα» του ρήματος «ρέω» που σημαίνει κίνηση προς μια κατεύθυνση. Ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο ρευματισμό για αρθριτικές παθήσεις ήταν ο Ιπποκράτης, πατέρας της ιατρικής επιστήμης.
Στις μέρες μας ο όρος Rheumatology έχουν καθιερωθεί από την ιατρική κοινότητα για τη μελέτη και θεραπεία των επώδυνων καταστάσεων του μυοσκελετικού συστήματος. Μυοσκελετικό είναι το σύστημα που περιλαμβάνει τις ανθρώπινες δομές που είναι υπεύθυνες για τη στήριξη και κίνηση του ανθρώπινου σώματος, δηλαδή τα οστά, οι τένοντες, οι σύνδεσμοι και φυσικά η σπονδυλική στήλη.
Τα ρευματικά νοσήματα που είναι πάρα πολλά μπορούν να τα ταξινομήσουμε σε 4 βασικές ομάδες:
- Εκφυλιστικής αιτιολογίας όπως η οστεοαρθρίτιδα
- Αυτοάνοση αιτιολογίας, όπως ο ερυθηματώδης λύκος, οι αγγειίτιδες
- Μεταβολικής αιτιολογίας, όπως η οστεοπόρωση
- Φλεγμονώδους αιτιολογίας, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα
- Καλό θα ήταν να γνωρίζουμε ότι πολλές ρευματικές παθήσεις παρότι εκφράζονται αρχικά με συμπτώματα στο μυοσκελετικό σύστημα μπορούν να προσβάλλουν και σημαντικά εσωτερικά όργανα όπως νεφρά, πνεύμονα, καρδιά.
Ποιες είναι οι συχνότερες ρευματολογικές παθήσεις που απαιτούν φυσιοθεραπεία;
Η συχνότερη από όλες τις ρευματικές παθήσεις είναι η οστεοαρθρίτιδα και βέβαια η αμέσως επόμενη σε συχνότητα είναι η οστεοπόρωση. Από τα αυτοάνοσα, συχνότερα εμφανίζεται το σύνδρομο Sjogren ενώ από της φλεγμονώδους αιτιολογίας η αγκυλοποιητική Σπονδυλίτιδα(Morbus Bechterew) που προκαλεί φλεγμονή στην σπονδυλική στήλη είναι ιδιαίτερα συνήθης.
Γιατί είναι σημαντική η φυσιοθεραπεία στις ρευματικές παθήσεις;
Μέσω της φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με ρευματικές παθήσεις, επιτυγχάνεται η επιβράδυνση της έξαρσης της πάθησης, ενώ παράλληλα ο ασθενής μπορεί να διατηρήσει το εύρος της κίνησης στο πάσχον σημείο και να ακολουθήσει ασκήσεις ενδυνάμωσης μέσω της θεραπευτικής προσέγγισης ώστε να μην ατροφήσει η μυϊκή του μάζα.
Πέραν από τις συνεδρίες που πραγματοποιούνται με τον φυσικοθεραπευτή, ο ασθενής εκπαιδεύεται καταλλήλως για τις ασκήσεις και διατάσεις που πρέπει να κάνει και μόνος του σε συστηματική βάση ώστε να προληφθεί η δυσκαμψία στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Φυσικά, το πρόγραμμα ασκήσεων και διατάσεων που εφαρμόζει ο ασθενής μόνος του είναι διαμορφωμένο από τον ειδικό φυσικοθεραπευτή, όπως και οι συνεδρίες φυσικοθεραπείας, με βάση την κλινική κατάσταση του ασθενούς, τις δυνατότητες κίνησης, το ιατρικό ιστορικό, το χρονικό διάστημα από τη διάγνωση κ.α